ظروف و کیسه های پلاستیکی نگهداری مواد غذایی مانند ظروف پلاستیکی درب دار کاملاً سازگار با محیط زیست نیستند.
بیشتر انواع پلاستیک از گاز طبیعی یا نفت خام که منابع تجدید ناپذیر هستند به دست می آیند.
فرآیند تولید آنها نیز به مقدار زیادی انرژی نیاز دارد و سالانه بیش از نه میلیون تن متان و ترکیبات آلی فرار (VOCs) را در هوا منتشر می کند.
و حتی اگر پلاستیک گاهی اوقات قابل بازیافت است، اما همه ظروف نگهداری مواد غذایی از انواع پلاستیکی ساخته نشده اند که می توانند به سطل های بازیافت بروند.
متأسفانه، اکثریت آنها به محل های دفن زباله یا، بدتر از آن، در اقیانوس ها ختم می شوند.
طبق گزارش EPA ، “14.7 میلیون تن ظروف و بسته بندی پلاستیکی در سال 2015 تولید شد که تقریباً 5.5٪ از تولید MSW [پسماند جامد شهری] است.”
و پلاستیک‌ها می‌توانند بیش از 400 سال طول بکشد تا به طور کامل تجزیه شوند و در این فرآیند به قطعات کوچک‌تری تبدیل می‌شوند که در نهایت در آبراه‌ها قرار می‌گیرند و می‌توانند به حیات دریایی آسیب بزنند .
در دهه 1940 و 50، ظروف پلاستیکی نگهداری مواد غذایی با BPA (بیسفنول A) ساخته شدند.
اگرچه شرکت‌های مواد غذایی می‌دانستند که این ماده به مواد غذایی نفوذ می‌کند، اما در آن زمان، آنها مجبور نبودند ثابت کنند که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی ایمن است.
در دهه 1990 بود که تحقیقات نشان داد این ترکیب چقدر برای سلامت انسان سمی است.
متأسفانه، در آن زمان، خسارت قبلاً وارد شده بود. مشخص شد که BPA یک مختل کننده غدد درون ریز است که به بیماری ها و شرایط مزمن مانند چاقی، دیابت نوع 2 ، بیماری قلبی ، آسم ، سرطان، ناباروری، تعداد کم اسپرم ، مشکلات کبدی و ADHD کمک می کند.
با انتشار اخبار در مورد خطرات BPA، بسیاری از تولیدکنندگان شروع به حذف تدریجی این ماده شیمیایی بد از محصولات خود کردند. در ابتدا چیز خوبی به نظر می رسید.
اما پس از آن موسسه ملی بهداشت تحقیقاتی را در مورد پلاستیک های بدون BPA انجام داد آنها دریافتند که «تقریباً همه» پلاستیک‌های تجاری موجود، استروژن‌های مصنوعی را شستشو می‌دهند.
این امر حتی زمانی که پلاستیک ها در معرض شرایط شناخته شده برای باز کردن مواد شیمیایی مضر مانند حرارت مایکروویو یا اجاق معمولی، بخار ماشین ظرفشویی یا اشعه ماوراء بنفش خورشید قرار نمی گرفتند، صادق بود.
بر اساس این تحقیقات که توسط NIH تامین مالی شده است، برخی از محصولات بدون BPA استروژن های مصنوعی را آزاد کردند که حتی از BPA نیز قوی تر بودند.
