تونر یکی استاز آن محصولات روزمره که همه ما آن را بدیهی می دانیم. وقتی پرینتر کم می‌شود، کارتریج رنگی لیزری جدیدی را بیرون می‌آورید دور از دید، دور از ذهن. خوب، ما باید تعجب کنیم که واقعاً در آن کارتریج چیست … بنابراین یکی را باز کردیم. ایده بد! درباره آن بعداً بیشتر می شود. اما همه ما اکنون و با پاسخ ها پاک شده ایم.
معلوم شد که تونر بیشتر پلاستیک پودری است – و این کلید کل فناوری است. پلاستیک دو ویژگی مفید دارد: می‌توانید آن را مانند جادو با الکتریسیته ساکن حرکت دهید، و سپس می‌توانید آن را روی کاغذ ذوب کنید تا تصاویری واضح و ضد لک داشته باشید.
این روش چاپ با پودر به جای جوهر، Xerography نامیده می شود xeros در یونانی به معنای “خشک” است و چه در حال چاپ یا کپی باشید، یکسان عمل می کند. در واقع، گری استارک ودر چاپگر لیزری را در زیراکس در سال 1969، در یک مهندسی سرکش، با اصلاح یکی از دستگاه‌های کپی اداری شرکت، اختراع کرد. پس از اینکه رئیسش دستور داد این ایده را کنار بگذارد، مجبور شد مخفیانه کار کند.
ببینید، دستگاه فتوکپی دارای یک درام چرخان است که با یک نیمه هادی مانند سلنیوم پوشیده شده است. آن پوشش نور را به الکتریسیته تبدیل می کند، درست مانند سلول خورشیدی.
با تابش نور روشن از روی یک نسخه چاپی… یا بخش‌هایی از آناتومی شما و روی درام، انعکاس شبح‌آمیزی از نسخه اصلی در بارهای ساکن ایجاد می‌کند تا تونر به آن بچسبد. Starkweather متوجه شد که می توانید از همان ریگ برای چاپ فایل های دیجیتال با اسکن لیزری مستقیماً روی درام استفاده کنید. تنها تفاوت در نحوه تولید تصویر الکترواستاتیک است.
جدا از پلاستیک، تونرهای چاپگر اولیه در دهه 1970 چیزی بیش از دوده و زنگ داشتند. دومی اکسید آهن برای کنترل بهتر در فرآیند تصویربرداری، آن را مغناطیسی کرد. این برای چاپ رنگی، که در سال 1994 آمد، کار نمی کند.
اکسید تیره رنگ ها را قهوه ای می کرد. اما سازندگان افزودنی ها و اصلاحات دیگری را برای بهبود سرعت و کیفیت تصویر ارائه کرده اند. فرمول‌های واقعی به‌صورت سفارشی برای ماشین‌های خاص طراحی شده‌اند، بنابراین فهرست‌های مواد می‌توانند متفاوت باشند. اما در اینجا دستور العمل اصلی برای اکثر چاپگرهای جدید آمده است.
